Op 19 november is de aangekondigde brief verschenen waarin Koolmees de tegemoetkomingen aan fondsen, waarvoor kortingsmaatregelen dreigen, uit de doeken doet. Hij maakt daarbij gebruik van de wettelijke ruimte die artikel 142 van de Pensioenwet biedt. Voor pensioenfondsen die einde 2019 mogelijk zouden moeten korten tot de minimaal vereiste dekkingsgraad wordt dat moment met een jaar uitgesteld, mits de actuele dekkingsgraad einde 2019 boven de 90% ligt. Voor fondsen waar mogelijk een korting op basis van het herstelplan aan de orde zou zijn wordt de maximale looptijd van die herstelplannen eenmalig met twee jaar verlengd van tien naar twaalf jaar. Ook hierbij geldt dat fondsen daarvoor alleen kwalificeren als de dekkingsgraad einde 2019 boven de 90% ligt, dan wel als ze door middel van een onvoorwaardelijke korting de dekkingsgraad op dat niveau brengen. Kortingen zijn dus niet geheel van de baan.
De minister geeft aan dat hij deze tegemoetkomingen doet om het uiteindelijke doel, de hervorming van het pensioenstelsel, dichterbij te brengen.
Fondsen die gebruik willen maken van de tegemoetkomingen moeten daarbij onderbouwen dat de evenwichtigheid hiermee wordt gediend. Informatie daarover moet ook aan deelnemers worden verstrekt, zodanig dat voor hen duidelijk is wat de gevolgen ervan zijn. Het ministerie geeft daarbij aan, en wij sluiten ons daarbij aan, dat er gevallen kunnen zijn waarin het wel degelijk evenwichtig is om een kortingsmaatregel door te voeren.
Die evenwichtigheidsvereiste brengt het ministerie ook in verband met de premie en opbouw voor 2020. In de brief wordt gesteld dat sociale partners de premie en opbouw kunnen handhaven als zij dit stabiel achten. De wettelijke vereisten stellen daaraan, althans voor de meeste fondsen, geen beperkingen. De consequentie ervan is wel dat de premie in 2020 negatief bijdraagt aan herstel. Onduidelijk is in de brief of en zo ja onder welke voorwaarden het fonds voor jaren nadien een gunstigere bijdrage aan het herstel mag veronderstellen in het herstelplan. In de huidige praktijk is daarvoor vereist dat daarvoor vastgelegde afspraken bestaan. Lage veronderstelde premiedekkingsgraden gedurende de looptijd van het herstelplan leiden tot een hogere kritieke dekkingsgraad, en kunnen zelfs tot gevolg hebben dat ook bij verlengde looptijd van het herstelplan kortingen nodig zijn bij dekkingsgraden boven de 90%.
Op 21 november werd de oplossingsrichting besproken in het algemeen overleg over pensioenonderwerpen in de Tweede Kamer. Daar bleek de minister voldoende steun te hebben voor de tegemoetkomingen, zodat hij deze nu zal gaan vastleggen in een ministeriële regeling.
