Op 30 september 2021 is de evaluatie van de uniforme rekenmethodiek, die Willis Towers Watson in opdracht van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft uitgevoerd, aan de Tweede Kamer gezonden. Deze evaluatie had betrekking op de rekenkundige en uitvoeringstechnische aspecten; later dit jaar zal een tweede deel van de evaluatie plaatsvinden over de communicatieve aspecten ervan.
De uniforme rekenmethodieken hebben sinds hun invoering in 2015 steeds breder toepassing gekregen, en meer nog geldt dat voor de scenariosets die in die uniforme rekenmethodieken worden gebruikt. Waar in eerste instantie het doel van de uniforme rekenmethodieken is geweest om deelnemers op eenduidige wijze inzicht te verschaffen in het risico en de koopkracht van hun toekomstig pensioen via het UPO en MPO, worden de methodieken in toenemende mate ook voor andere communicatie-uitingen zoals in planners gebruikt, maar bijvoorbeeld ook voor offertes, offertevergelijkingen en vergelijkingen van regelingen in arbeidsvoorwaardelijke context.
Gesproken zou kunnen worden van mission creep: de steeds ruimere toepassing van de rekenmethodieken is te beschouwen als een succes ervan; kennelijk voorzien ze in een brede behoefte, maar tegelijkertijd is die ruimere, bovenwettelijke toepassing een probleem: de rekenmethodieken (en de daarbij toegepaste scenariosets) zijn niet voor deze toepassingen ontwikkeld, en zijn er ook niet per se voor geschikt. Een risico daarvan is bijvoorbeeld dat op basis van de rekenmethodieken en scenariosets beslissingen worden genomen aangaande het risicoprofiel, zoals het niveau van de renteafdekking.
Belangrijke vragen in het onderzoek betreffen de uitbreiding naar 10.000 scenario’s, die is voortgevloeid uit het advies van de commissie parameters, en de actualisering op kwartaalbasis. Op basis van onze gesprekken en analyses zien wij in de uitbreiding naar 10.000 scenario’s betrekkelijk weinig meerwaarde, ook in de context van verschillende andere benaderingselementen in de (toepassing van) de rekenmethodieken en gezien het doel van de wettelijke toepassing van de rekenmethodieken. Voor buitenwettelijke, en eventuele toekomstige wettelijke toepassingen kan die afweging anders zijn. Actualisering op kwartaalbasis daarentegen kan wel toegevoegde waarde hebben.
In de kamerbrief bij de evaluatie kondigt het ministerie aan dat voortaan in mijnpensioenoverzicht.nl en in het UPO uit moeten worden gegaan van de meest recente kwartaalset. De frequentie voor actualisering blijft echter ongewijzigd eens in het jaar. Desalniettemin zullen pensioenuitvoerders vaker dan eens per jaar, en veelal elk kwartaal, moeten herrekenen. Dat omdat in geval van mutaties moet worden uitgegaan van de dan actuele scenarioset. Pensioenfondsen hoeven daarvoor geen volledig geactualiseerde haalbaarheidstoetsen uit te voeren, maar kunnen een vereenvoudigde doorrekening daarvan gebruiken, waarvoor niet alle interne en externe vereisten hoeft te worden voldaan.
Voor toepassingen anders dan de haalbaarheidstoets heeft DNB aangegeven ten minste tot en met 2022 nog toe te staan dat wordt uitgegaan van 2.000 scenario’s. De nog aan te stellen commissie die advies uit zal brengen over de nieuwe scenariosets, ook voor de transitie naar het nieuwe stelsel, zal gevraagd worden na te denken over de afweging tussen nauwkeurigheid enerzijds en kosten en uitvoeringstechnische consequenties anderzijds. Daarbij wordt specifiek de toepassing voor weergave van ouderdomspensioen in drie scenario’s benoemd.
In deze illustratie is voor de bestaande onnauwkeurigheden die wij in het rapport beschrijven indicatief weergegeven wat de ordegrootte kan zijn. Bovenaan is voor de vergroting van het aantal scenario’s van 2.000 naar 10.000 en de verhoging van de actualiseringsfrequentie weergegeven welke vergroting van de nauwkeurigheid daarmee gerealiseerd kan worden.
| Titel | Bestandstype | Bestandsgrootte |
|---|---|---|
| Rapport evaluatie uniforme rekenmethodiek | 1.2 MB |
