W badaniu Benefits Trends Survey (BTS) zrealizowanym przez WTW w 2021 roku pracodawcy wskazali na stały wzrost kosztów prywatnej opieki medycznej jako na jedno z głównych wyzwań, z jakimi przyjdzie im się zmierzyć na przestrzeni najbliższych kilku lat. I nie pomylili się – rok 2022 przyniósł dynamiczny i masowy wzrost cen prywatnych usług medycznych jakiego dotychczas nie doświadczyliśmy. Przyczyn tego stanu rzeczy należy upatrywać w splocie kilku niekorzystnych dla pacjentów czynników, jakie wystąpiły równolegle w ostatnim czasie.
Po pierwsze w bieżącym roku notujemy w Polsce rekordowe wzrosty cen towarów i usług, takich jak gaz i energia elektryczna czy transport, które mają kluczowe znaczenie dla działalności placówek medycznych. Od momentu wybuchu pandemii COVID-19 wzrosły również istotnie ceny artykułów medycznych i higienicznych. Ceny towarów i usług konsumpcyjnych według szybkiego szacunku GUS w sierpniu 2022 r. w porównaniu z analogicznym miesiącem ubiegłego roku wzrosły o 16,1%.
Po drugie w sektorze opieki zdrowotnej już od kilku lat rejestrujemy znacznie wyższą dynamikę wzrostu przeciętnego wynagrodzenia brutto niż w sektorze przedsiębiorstw ogółem. Według wstępnych danych GUS w 2021 r. w stosunku do 2020 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie nominalne brutto w gospodarce narodowej wzrosło o 8,4%, przy czym wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sekcji opieka zdrowotna i pomoc społeczna wyniósł 16,8%. Presja płacowa w ochronie zdrowia ma związek z niską podażą kadry medycznej i silną konkurencją o pracowników w branży. Warto również wspomnieć, że ustawodawca uchwalił od 1 lipca 2022 roku wzrost minimalnego wynagrodzenia zasadniczego dla pracowników wykonujących zawód medyczny – lekarzy, pielęgniarek, ratowników medycznych czy fizjoterapeutów. Choć już dziś wiadomo, że ze względu na ograniczenia budżetowe część publicznych podmiotów leczniczych ma problem z realizacją podwyżek, to można przypuszczać, że nowe przepisy staną się narzędziem wykorzystywanym w trwającym wyścigu o personel medyczny.
Po trzecie pandemia i okres po pandemii to czas zwiększonego zapotrzebowania na opiekę medyczną. Specjaliści z zakresu zdrowia prognozują, że latami przyjdzie nam spłacać dług zdrowotny jaki powstał w okresie walki z COVID-19 i trudno jest na ten moment precyzyjnie oszacować jego rozmiary. Pewnym jest natomiast, że wpłynie on na zwiększone zapotrzebowanie na leczenie, w tym leczenie chorób przewlekłych, oraz jego koszty.
Reasumując, pracodawcy oraz pacjenci muszą się liczyć ze wzrostem cen prywatnej opieki medycznej w bieżącym i w kolejnym roku. Dotyczy to zarówno kosztów jednostkowych usług medycznych, jak i stawek w ubezpieczeniach zdrowotnych oraz umowach abonamentowych. Dla ostatecznej wyceny kontraktu kluczowe znaczenie będzie mieć oczywiście wynik finansowy umowy, ale ze względu na swoje rozmiary wpływać będą na nią istotnie również wskaźniki inflacji medycznej. Oznacza to, że zdecydowana większość pracodawców finansujących benefit medyczny stanie przed koniecznością ponoszenia wyższych kosztów i będzie poszukiwać sposobu na ich optymalizację. Być może obecna sytuacja na rynku stanie się pretekstem do głębszej dyskusji na temat konstrukcji i filozofii organizowanych przez firmy programów opieki medycznej, i zastanawiania się nad zwiększeniem roli działań profilaktycznych. Rozwiązania takie nie przyniosą co prawda w krótkiej perspektywie czasu istotnego spadku utylizacji świadczeń medycznych, natomiast w dłuższym okresie mogą przyczynić się do realnej poprawy zdrowia pracowników i obniżenia kosztów opieki medycznej.
